7 Cudów Świata Pojedynek: Agora (Dodatek)

7 cudów świata Pojedynek: Agora – czyli plansza z polityką w tle

Podczas posiedzeń senatu zapadają decyzje, które zaważą na losach cywilizacji. Tymczasem w ciemnych korytarzach spiskowcy realizują własne cele…

Możemy bawić się w rozwój cywilizacji. Stawiać kolejne budynki produkcyjne, zadbać o kulturę, Uskuteczniać handel i budować imponujące cuda świata. Możemy straszyć przeciwnika wyścigiem zbrojeń lub zdominować postęp naukowy. Zaskakujące ile strategii kryje się w tej prostej dwuosobowej karciance. A wydawałoby się, że z pasjansowych układów nie da się wycisnąć zbyt wiele. A jednak 7 Cudów Świata – Pojedynek to jedna z lepiej ocenianych dwuosobówek. Być może przez jej przystępność i przystępne zasady? Może z uwagi na równie dużą popularność jej starszej wieloosobowej odsłony?

Twórcy gry Antoine Bauza i Bruno Cathala już raz postarali się o wzbogacenie podstawki i zafundowali graczom Panteon. Wprowadzał on dodatkowy aspekt teologiczny. Karty bóstw, u których można było wyprosić łaski. To znaczy, pierw trzeba było prosić, a później normalnie zapłacić – jak to zwykle z bóstwami bywa. Przyznam szczerze, że miałem mieszane odczucia w stosunku do tego dodatku. Niby wzbogacał rozgrywkę, dodając nowe możliwości. Z drugiej strony jakby zaburzał prostotę podstawki. Co prawda dawał dodatkową warstwę strategii. W drugiej erze o wiele ważniejsze były zasoby pieniężne. Otwierały się natomiast nowe ścieżki pozyskania bonusów.

Uwaga! To nie jest samodzielna gra! Do rozgrywki wymagana jest podstawowa wersja gry: 7 Cudów Świata: Pojedynek.

7 Cudów Świata: Pojedynek – Agora – co w pudełku?

W jak zwykle świetnie zaprojektowanym pudełku znajdziemy dodatkowy moduł planszy przedstawiający izbę senatu. Zestaw kart senatorów, który wzbogaca układy kart w każdej erze. Karty spisku, żetony dekretów i, metalizowane kostki rodem z Terraformacji Marsa. Poza tym dwa nowe cuda świata i żetony postępu nawiązujące do nowej mechaniki.

Pierwsze pozytywne wrażenie otrzymujemy w momencie połączenia modularnych plansz. Poniżej toru militarnego z podstawki dosuwamy planszę senatu. Dopasowana jest idealnie, jakby ten wariant był planowany od samego początku i tylko leżał w szufladach projektantów, czekając na premierę. Co ciekawe można od razu zagrać z pierwszym dodatkiem, którego element kładziemy powyżej toru militarnego. Całość naprawdę świetnie wygląda i sprawia wrażenie całkiem dużej gry.

Zawartość:

• plansza Senatu
• 24 znaczniki Wpływu
• 13 kart Senatorów, 2 karty Cudów
• 16 kart Spisku
• 16 żetonów Dekretów, 2 żetony postępu
• 4 znaczniki militarne
• notes punktacji
• karta pomocy, instrukcja

Karty senatorów, sale posiedzeń – czyli o co tutaj chodzi?

Choć Agora nie zmienia celu gry, jakim jest pokonanie przeciwnika, to dodaje kolejny rodzaj zwycięstwa, jakie możemy osiągnąć, a mianowicie dominację polityczną. Grając z dodatkiem do podstawowych talii wprowadzamy karty senatorów, które umożliwią nam podjęcie dodatkowej akcji. Rekrutujemy ich płacąc tyle złota, ilu polityków już posiadamy, czyli pierwszy jest za darmo, drugi za jeden itd. Pozyskując polityka możemy możemy wykonać tyle akcji, iloma budynkami cywilnymi dysponujemy. Za każdą z nich możemy na wskazaną część planszy senatu dodać tyle znaczników naszych wpływów lub przesunąć część z nich do sąsiadujących sal posiedzeń. Kontrolowanie sal zapewnia nie tylko punkty na koniec gry, ale również aktywuje bonusy z powiązanych do niej dekretów, a te potrafią być dość znaczące (dodatkowe pieniądze za budowanie przez kogokolwiek danego typu budynku, zniżki na kupowanie surowców i rozszerzenia innych akcji).

Dodatkowo, jeśli gracz kontroluje wszystkie sześć sal posiedzeń to natychmiast wygrywa poprzez dominację polityczną. Rekrutacja spiskowca pozwala nam za to na umieszczenie jednego wpływu w dowolnej sali lub dobranie dwóch kart spisków i wybranie jednej z nich w tajemnicy. Spiski przygotowuje się tak jak cuda świata: bierzemy kartę z drzewa technologii i umieszczamy ją pod kartą spisku. Tak przygotowany spisek możemy odpalić na początku naszej kolejnej tury, co zawsze będzie się wiązać z czymś nie przyjemnym dla przeciwnika, jak choćby kradzież kart, utrata pieniędzy i wpływów. Ostatnia zmiana to zamiana żetonów z toru przewagi militarnej. Od tej chwili zdobycie przewagi wiąże się ze zdobywaniem i usuwaniem znaczników wpływu w Senacie.

Jak widać, strategia wymaga gotówki. Krótko mówiąc, jak nie posmarujesz, to nie pojedziesz.

Nasze poczynania kierowane będą chęcią posiadania przewagi lub uniknięcia przewagi rywala w konkretnych izbach, co w konsekwencji rozbija się o dostęp do dekretów dających często intratne bonusy. Jednocześnie podobnie jak to było z militariami i nauką, nie możemy dopuścić do dominacji politycznej przeciwnika. Jeśli będzie liderem, w każdej z sześciu izb, gra automatycznie skończy się jego zwycięstwem. Jedyny słuszny plan polega na tym, że ewentualna dominacja powinna nastąpić tylko i wyłącznie po naszej stronie – i tego się trzymajmy.

Przepychanki polityczne to ciekawy aspekt rozgrywki. Bonusy dekretów zwykle ułatwiają rozwój. Przewaga przyniesie też kilka istotnych punktów zwycięstwa.

Nic jednak nie daje tyle szczerej, wrednej satysfakcji co wykupienie karty Spiskowca. Z jednej strony pozwala on dorzucić kostkę do senatu, z drugiej strony praktycznie nikt z tego nie korzysta – no chyba, że w wyjątkowej sytuacji. Przede wszystkim pozwala dobrać kartę Spisku. A wśród 16. kart ogrom negatywnej interakcji. Dających tyle satysfakcji, ile wart jest jęk zawodu przeciwnika. Spisek daje stosunkowo dużo możliwości ingerencji w strefę drugiego gracza – podebranie kart, zamiana z drugim graczem, podebranie lub zniszczenie cudu, skorzystanie z czyjegoś symbolu nauki i inne podobne. Pozwala też na przepychanki polityczne w Senacie. Trzeba się jednak liczyć z tym, że taktyka spiskowa spowalnia nieco rozwój po naszej stronie. Dobranie karty nie daje natychmiastowego efektu. Jeszcze nie widać łez współgracza. Zagrywamy ją zakrytą, a jej aktywacja może nastąpić podobnie do budowy cudu. Potrzebna będzie dodatkowa karta z układu, którą poświęcimy na zagranie pod Spisek. Przeciwnik głośno przełyka ślinę, zwilżając suche gardło. Dopiero na początku naszej następnej tury, przed akcją główną, będziemy mogli trochę namieszać. I zwykle jest to znaczący ruch.

Charakterystyka gry 7 Cudów Świata: Pojedynek – Agora

Uwaga! To nie jest samodzielna gra! Do rozgrywki wymagana jest podstawowa wersja gry: 7 Cudów Świata: Pojedynek.

W Agorze nie uda nam się jednak zupełnie odpuścić politycznego sporu. Przede wszystkim dlatego, że kupując dodatek, wypada sprawdzić jego możliwości. A po zagraniu raczej nie wrócicie do podstawowej wersji. Agora otwiera zupełnie nowe spektrum – teoretycznie niewiele zmieniając. Trzon gry to nadal ta sama budowa silniczka z kart. Przeciąganie liny, gra na przeczekanie, gra na dominację, odrobina szczęścia – chyba zlepek powyższego czyni tę grę tak szczególną. A partia w Pojedynek z Partenonem i Agorą to już gra pełną gębą. Siłą rzeczy partia z 30 minut wydłuży się pewnie do 40-45, ale jest to tego warte.

Cechy gry:

• liczba graczy: 2
• czas gry: ok. 30 minut
• wiek: 10+

Dlaczego pokochasz tę grę?

• Jakość wydania trzyma poziom
• Świetnie działa z podstawką jak i dodatkiem Panteon
• Zwiększa regrywalność
• Wprowadza więcej interakcji