To, co już nie wróci

To, co już nie wróci

Magdalena Paduch

"To, co już nie wróci" jest niezwykle emocjonalną historią o przyjaźni, miłości, relacjach międzyludzkich widzianej i opowiedzianej w sposób dojrzały przez osobę niezwykle młodą, stojącą ledwie u progu dorosłości. Niewątpliwie wyróżnia tę opowieść ascetyczna forma wypowiedzi, nasuwająca uzasadnione skojarzenia z haiku. Owa prostota staje się wręcz znakiem rozpoznawczym Autorki. Nie codziennie obserwujemy u debiutanta świadome, wytrawne panowanie nad pokusą upiększania i zbędnego dopowiadania. Jest to wreszcie historia-świadectwo, że tworzenie to jakże często proces terapeutyczny: "Tak gdzieś czytałam,/że pisanie jest formą/ autoterapii". I tak właśnie brzmi pierwszy wiersz, otwierający tę historię. Magdalena Paduch – uczennica Zespołu Szkół Ekonomiczno-Turystycznych w Jeleniej Górze na kierunku technik ekonomista, ale jej zainteresowania odbiegają daleko od ekonomii. Na razie stawia małe kroki na drodze pisarstwa. Opublikowała felieton w gazecie "Między nami" i dzięki zdobyciu nagrody w ogólnopolskim konkursie "Międzywymiarowe przygody Zuzy i Antka" dorobiła się pierwszego wydania w formie książkowej. Ambitna, ale otwarta na konstruktywną krytykę, potrafi słuchać rozmówcy. Przykłada dużą wagę do tematów często pomijanych, ignorowanych czy też nie do końca zgłębianych.