Scotland Yard

Scotland Yard – nowa gra, ze starej półki

Scotland Yard to nie tylko będąca w powszechnym użyciu nazwa londyńskiej policji, ale i gra, która od momentu zaistnienia na rynku w 1983 roku cieszy się niegasnącą popularnością, a z momentem wydania, zdobyła nagrodę Spiel des Jahres. Jest to zatem solidny produkt, w który na pewno warto zagrać.

Pozycje dedukcyjne mają wielu entuzjastów, którzy cenią w nich racjonalne podejście do gry, logikę zasad oraz konieczność planowania przyszłych ruchów. Osoby, które nie przepadają za takim rodzajem zabawy z pewnością podkreślić mogą ukryte działania jednego z graczy, pogoń za niewidzialnym przeciwnikiem, którego brak fizycznej obecności na planszy może osłabić relacje z innymi graczami i studzić emocje.

Detektyw and co.

Scotland Yard to gra dedukcyjna i kooperacyjna polegająca na złapaniu Mister Iksa (Mister X), w którego roli biega sobie po Londynie jeden z graczy uciekając przed stróżami prawa, czyli pozostałymi graczami. Mechanika gry została w późniejszym czasie zapożyczona do gier Dracula i Letters from Whitechapel.

Jak na grę dedukcyjną nie ma w niej na szczęście sztuczności. Nie ma kart chowanych pod planszę (zabił Musztarda w Jadalni gazrurką), nie ma szukania pary w nadziei, że się takiej nie znajdzie (Mystery Express), nie ma „smyrania opata” (jak to ktoś nazwał w Głupawych cytatach) w imię nie wiem czego, ale tytularnie – Róży (Feld nie był sobą, gdy tworzył tego potworka), brak też tworzenia rozwiązania w trakcie (Android) i udawania, że się coś zgaduje, czegoś domyśla, szuka rozwiązania tajemnicy.

Jest za to niczym nie udziwniony czysty pojedynek zamiarów i sprytu. Jeden ucieka, inni gonią. Nu pogodi!

Zarys rozgrywki – Scotland Yard

Obecność postaci jest na planszy oznaczana pionkami, przy czym pionek Mister X pojawia się na niej tylko co którąś rundę i tylko na chwilę, co oddaje ducha skąpych informacji o jego pobycie zbieranych przez policję, która była zawsze o krok do tyłu. Runda przebiega szybko i mało skomplikowanie, zupełnie jak Mister X przebiega na początku każdej przez ulice brytyjskiej metropolii. Po nim każdy z detektywów przemieszcza się na wybrane pole mapy wykorzystując do tego jeden z posiadanych biletów. Rodzaje biletów są trzy: na taksówkę, na autobus i na metro. Skąd dokąd można się określonymi środkami transportu przemieszczać pokazują kolorowe linie na mapie. Zasadniczo, taksówka przewiezie nas w jednym ruchu o jedną lokację, autobus o kilka, a metro może nas za jednym zamachem przerzucić w inną część Londynu.

Mister X widzi, dokąd zmierzają detektywi, ponadto widzi, jakie bilety każdy z nich ma jeszcze do dyspozycji. Sam ma kilka biletów początkowych, a w trakcie gry karmi się właśnie biletami zużywanymi przez swoich przeciwników. Dysponuje więc niemal nieskrępowaną swobodą ruchu. I oczywiście nie pokazuje, gdzie się aktualnie ukrywa, tylko zapisuje numer lokacji na specjalnej tabliczce, a następnie ów numer zakrywa biletem, którego użył, aby się tam przenieść.

Tabliczka jest po prostu boska. Idealnie dopasowana do układanych w niej biletów z grubej lakierowanej tektury, z fantastyczną teksturą.

Mechanizm gry Scotland Yard

Co kilka rund zbieg jest zobowiązany ujawnić swoje położenie. Jego pionek tylko na chwilę ląduje na planszy i następuje wtedy albo okrzyk ekscytacji ze strony stróżów prawa „O, za chwilę go dorwiemy!”, albo kompletnego rozczarowania „Co?! Jak on się tam przedostał?”. W obu przypadkach, detektywi rzucaja się ostro do pracy. Mister X zaraz zniknie ponownie, ale ujawniony przez niego bilet ograniczy ewentualne kierunki ucieczki. Choć nie zawsze. Czasem miejsce ujawnienia jest pętlą komunikacyjną i nawet wiadomość o wybranym transporcie mało pomoże, a czasem zbieg skorzysta ze swoich asów w rękawie, czyli tzw. ruchu podwójnego lub ukrytego biletu i nie zdradzi, czy wsiadł do czarnej taksówki, czerwonego autobusu czy… metra.

W toku gry jednak pole manewru Mister Iksa będzie się zacieśniać, będzie musiał kombinować, aby wymknąć się obławie (ma jeszcze możliwość ucieczki rzeką za cenę ukrytego biletu) i jeśli do końca 24 rundy nie zostanie złapany, to wygra.

Charakterystyka gry Scotland Yard

Gra planszowa Scotland Yard polega na śledzeniu Mistera X, w którego wciela się jeden z graczy. Na planszy, stanowiącej odwzorowanie Londynu, zaznaczono linie metra, autobusów oraz trasy taksówek. To ciekawa zabawa dla całej rodziny.

Cechy gry:

• wiek graczy: od 8 roku życia
• liczba graczy: 2-6
• czas gry: 45 minut