Pięć Szczytów

Pięć Szczytów – czyli z planszówką po górach

Trefl wydał na nasz polski rynek gry takie jak TEN, Kolejka, na imprezach mogliśmy zgadywać Kim jest Janusz? Generalnie firma odpowiada za stworzenie lekkich produkcji rodzinnych oraz towarzyskich. Nie inaczej jest w przypadku gry Pięć Szczytów Adama Strzeleckiego.

Pięć Szczytów to tytuł, którego poziom skomplikowania wg. prestiżowej strony BGG oceniono na skromne 2.00. Niech was jednak nie zwiedzie ten wynik, bowiem autorzy planszówek niejednokrotnie udowadniali, że proste gry mogą charakteryzować się niesamowitą głębią rozgrywki.

Pięć Szczytów to gra o wędrówkach górskich. Podczas wspólnej zabawy będziecie korzystać z własnych zestawów kart, aby wykonywać różne akcje. Rozwińcie talie, aby znaleźć skuteczniejsze sposoby przenoszenia i gromadzenia zasobów. Odkrywanie nowych miejsc, budowanie wież z kamieni na szczytach gór lub zbieranie panoram to tylko kilka sposobów na zdobycie punktów zwycięstwa i pozostawienie reszty członków drużyny w tyle. Komu uda się odwiedzić wszystkie Pięć Szczytów i zebrać najwięcej punktów?

Pięć Szczytów – co w środku?

Choć pudełko wydaje się małe, to zawartość mile zaskakuje. Możemy tu znaleźć mnóstwo kart w różnych kategoriach, duże kafelki, z których układana będzie plansza, kartonowe plecaki, drewniane przedmioty pełniące rolę surowców, kamieni, czy figurek wędrowców. Dodatkowo jeszcze ołówek, notes i oczywiście instrukcja. Na wszystkie te przedmioty mamy szufladki, które możemy wyjąć wygodnie z pudełka. Dzięki temu za każdym razem wszystko mamy już posegregowane. Na sorter jest plastikowa nakładka, która uchroni zawartość przed przemieszczaniem się. To jest super pomysł!

Zawartość:

• 14 kafelków terenu, 5 plansz plecaków
• 15 odznak turystycznych, 65 żetonów endorfin
• 5 drewnianych pionków, 96 drewnianych zasobów
• 25 kamieni, 30 kart panoram
• 18 kart ogniska, 25 kart startowych
• 39 kart wędrówek, 2 pojemniki na zasoby
• notes, ołówek
• instrukcja

Wędrówkę czas zacząć – o co tutaj właściwie chodzi?

Gdy już wszystko zostanie rozłożone (co nie zajmuje dużo czasu), gracze otrzymują swój startowy zestaw kart – dla każdego taki sam. Różni się tylko kolorem rewersu karty. Kładziemy pierwszy kafelek terenu i rozpoczynamy podróż z pola parkingu. Początek to niezwykle mała plansza, bardzo szybko jednak teren powiększa się, odkrywając przed nami połacie lasu, a następnie połonin i w końcu gór. W ten sposób ścieżki, które będziemy przemierzać będą w każdej rozegranej partyjce inne. Niekoniecznie poznamy cały potencjał terenu. To od graczy zależy, jak daleko zawędrują i jak stworzą drogę, po której będą się poruszać wszyscy gracze. To niezwykle interesujące rozwiązanie pozwalające niemal za każdym razem stworzyć nową mapę.

Przemierzanie okolicy odbywa się za pomocą kart wędrówki. Startowa talia liczy ich pięć, ale z biegiem czasu można na tak zwanym ryneczku kupować kolejne. Dają nam one więcej możliwości, czy to, na przykład, szybszego poruszania się, czy też kompresowania surowców (o czym za chwilę). Karty wędrówki kupujemy za żetony endorfin, zdobyte czy to z planszy, czy właśnie z samych kart wędrówek.

Podczas naszych spacerów zbieramy surowce – jagody, zioła i grzyby. Są nam one potrzebne do zdobywania kart panoramy. Tych z kolei jest sześć, a każda kolejna kosztuje coraz więcej i razem tworzą spójny krajobraz. Dary ziemi musimy też zbierać z rozwagą, gdyż miejsc w plecaku jest zaledwie dziesięć. Na pewnym etapie wykup panoramy odbywa się za przedmioty, które nie będą już leżeć na ziemi. Mianowicie za słoiki, koszyki i worki, otrzymywane w wyniku kompresji zebranych towarów. Tutaj pojawia się pewien haczyk. W swojej talii możemy mieć kartę, która pozwala na kompresję za mniejszą ilość niż na odpowiednim polu na planszy. Jednakże korzystając z karty, musimy taką samą ilość wytworzonych produktów położyć na planszy, a te może już zgarnąć inny uczestnik, zbierając „darmowe” towary. Ta sytuacja rodzi możliwość polowania na pozostawiony łup. Coś za coś.

Mechanizm rozgrywki ciąg dalszy

Utworzenie całej panoramy nie jest obligatoryjne do zakończenia rozgrywki, ale jest jednym z ważnych elementów i ewentualnym warunkiem do ukończenia gry.

Rozgrywka nie kończy się poprzez dotarcie do jakiegoś wyznaczonego miejsca. By dotrzeć do finału, należy spełnić dwa z trzech możliwych warunków: ułożenie przez któregoś z graczy panoramy; pozbycie się kamieni; odkrycie wszystkich górskich szczytów. Ostatnia opcja wydaje mi się najbardziej czasochłonna i najczęściej skupiałem się na dwóch pierwszych.

Na koniec podliczane są punkty mające postać gwiazdek. Można zbierać je w różnych kategoriach. Między innymi poprzez kompletowanie panoramy – każda kolejna karta to coraz więcej punktów. Ich ułożenie wbrew pozorom nie jest takie trudne.

Odkrywanie szczytów daje nam odznaki turystyczne, które w zasadzie są dodatkowymi punktami. Szczyty leśne są najmniej nagradzane, górzyste najwięcej. Na takim szczycie jest też możliwość pozostawienia swojego kamienia – są one różnej wielkości, co daje efekt rzeczywistych kopczyków, które możemy spotkać na szlaku. Każdy kamień ma przypisany nominał, a szczyty – ilość gwiazdek. W ten sposób możemy zwielokrotnić swoje punkty.

Na szlaku poza zbieraniem surowców mamy wiele możliwości. Możemy kupować karty, odkrywać szczyty i kłaść na nich kamienie, zdobywać karty panoram, powiększać mapę, rozbijać obozowiska, które dają trwałe dodatkowe umiejętności, czy z pomocą roweru skorzystać z szybkiej podróży. Jest tego sporo, co wymusza na graczu tworzenie strategii.

Charakterystyka gry Pięć Szczytów

Pięć Szczytów ma swój piękny górski klimat. Obmyślanie strategii i mnogość możliwości pozytywnie działają na regrywalność tej pozycji. Zasady są proste i łatwo przyswajalne. Już podczas pierwszej sesji wszystko powinno być dla was jasne. Nie jest to pozycja dla najmłodszych, dzięki czemu jest świetną propozycją dla dorosłych podczas wspólnego wieczoru. Będziecie się wspaniale bawić, eksplorując górskie szlaki, zbierając zasoby, zdobywając punkty i szczyty. To świetna pozycja, szczególnie na jesienną porę roku!

Cechy gry:

• liczba graczy: 2-5
• czas gry: ok. 25 minut
• wiek: 9+

Dlaczego pokochasz tę grę:

• Jesienny klimat,
• wiele możliwości pozwala dobrze się bawić nawet po wielu rozgrywkach,
• interesujące rozbudowywanie terenu,
• przemyślany projekt sortera w pudełku,
• dynamiczne tury.