Opowieści kresowe. Prekariat

Opowieści kresowe. Prekariat

Jan Tomasz Gross

“W naszych kochanych lasach było jeszcze cicho i chronione przez Rząd
Polski łosie może się czuły jak zawsze beztrosko jak i my przedtym, nie
wiedząc, że człowiek zły z pomocą bezdusznej maszyny, gotuje zgubę nam i
im zarazem.
Antonina Lachowicz, gospodyni domowa z leśniczówki Łykoszyn w powiecie Kosów Poleski

Kim byli sowieccy urzędnicy, którym przypadło zadanie administrowania
okupowanymi w latach 19391941 ziemiami Rzeczypospolitej? Skąd się
wzięli i w jaki sposób zabrali się do roboty? Komu spośród miejscowych
proponowali współpracę i na jakich warunkach? I co z tego wyszło?
Ruling serfs [sprawujący władzę
niewolnicy] absolutni władcy w stosunku do podległych im pracowników i
zarazem ludzie całkowicie bezbronni wobec stojących wyżej w hierarchii
partyjno-urzędniczej pisał o sowieckich aparatczykach historyk Rosji
sowieckiej, Moshe Levin. Wprowadzony współcześnie termin prekariat
idealnie pasuje do określenia sytuacji sowieckiego personelu
partyjno-administracyjnego pozbawionego, zarówno na ziemiach okupowanych
jak i na rdzennych obszarach ZSRR, jakichkolwiek gwarancji i
zabezpieczeń.
Jan Tomasz Gross