Karierowicz

Karierowicz

Józef Mackiewicz

Gdy swego czasu ukazała się w Kulturze pierwsza część Karierowicza pod tytułem Przyjaciel Flor, znaleźli się czytelnicy, którzy zagrozili wymówieniem przedpłaty Samo wprowadzenie, bodaj po raz pierwszy do naszej literatury na tym poziomie, motywu miłości lesbijskiej.

Michał Sambor (Michał Chmielowiec), Wiadomości 1958 nr 16

Urzekająca, na przykład, jest powieść Józefa Mackiewicza Przyjaciel Flor

Witold Gombrowicz, Dziennik, t. I

Obeznany z polską literaturą XX wieku czytelnik zwróci z pewnością uwagę na podobieństwo problematyki tej powieści i zagadnienia Gombrowiczowskiej gęby.

Wacław Lewandowski, Józef Mackiewicz: Artyzm Biografia Recepcja, 2000

W powieści Mackiewicza wydarzenia rozwijają się precyzyjnie jak w scenariuszu filmu kryminalnego. A jednak ich precyzyjnemu rysunkowi nieustannie towarzyszy coś niewypowiedzianego, tajemniczego. Mimo że akcja utworu rozgrywa się w ciągu sześciu lat, a tempo wydarzeń wcale nie jest szybkie, czytelnik ma wrażenie niezwykłej gęstości i intensywności zdarzeń.

Pogłębia to wrażenie jedność miejsca, postaci i sytuacji, które w kolejnych etapach narracji odsłaniają się z coraz innej strony. Intryga powieści kryje się nie tylko w samej fabule także w tej nieustannej nieokreśloności postępowania bohaterów, o których na pozór wszystko wiadomo.

Jest w Karierowiczu coś z motywu antycznego fatum, chociaż utwór opowiada nie o konieczności, lecz o przypadku.

Małe arcydzieło realistycznej sztuki opowiadania.

Włodzimierz Bolecki, Ptasznik z Wilna, 1991 i 2007