Pomnik cesarzowej Achai T.1

Pomnik cesarzowej Achai T.1

Andrzej Ziemiański

Imperium karmi się krwią swoich żołnierzy. Wieczne wojny pochłaniają wciąż
więcej i więcej istnień. Szkoda czasu na szkolenie żołnierzy – wystarczy, że
potrafią stać w szeregu i trzymać karabin. Strzelać nauczą się w boju. Oto cena
przetrwania tysiącletniego cesarstwa.
“Dwie dziewczyny w tunikach
piechoty zaczęły wyganiać rekrutów na brzeg. Nie miały żadnych odznak, żadnych
szarż, żadnych insygniów. Nie potrzebowały. Miały władzę.
– Won stąd! Won!
Wyłazić, ścierwa! – krzyczały obie i jednocześnie kopały po głowach te z
dziewcząt, które oszołomione nie chciały wypełnić rozkazu. – No co jest?
Będziecie tam siedzieć do jutra? Wyłazić! Kilku dziewczynom z dziobu udało się
zmylić oprawczynie i przemknąć na pomost. Stanęły niezdecydowane, nie wiedząc,
co robić. Jedna z witających skoczyła do przodu i zaczęła je okładać
pięściami.
– Co tu stoicie jak cielęta? Meldować się!
– Ale jak się do
pani zwracać?
– Na brzeg i tam sto przysiadów! – Po chwili funkcyjna
zatrzymała się jednak. Pytanie najwyraźniej jej się spodobało. – Do mnie
zwracajcie się jaśnie pani – wyjaśniła nawet z pewną dozą uprzejmości – a do
tej drugiej Wasza Wysokość. Zrozumiano?!”
(fragment “Pomnika cesarzowej
Achai”)